|
Godine
1970. u Karlsruheu (Njemačka) priređena je složena legura neptunija s
iridijem, paladijem, platinom i rodijem novom metodom vezanih reakcija u
kojoj se redukcija neptunijevog oksida izuzetno čistim vodikom provodi
samo u prisutnosti plemenitih metala u obliku praha.
Industrijske primjene neptunija dosta su ograničene. Izotop 237Np koristi se kao komponenta u detektorima neutrona. U značajnijim se količinama koristi u gorivu oplodnih nuklearnih reaktora i zbog toga predstavlja potencijalni ekološki problem.
Neptunij može imati oksidacijski brojeve +3, +4, +5 i +6. Oksidacijsko stanje ovisi o kiselosti otopine. Zbog velike elektropozitivnosti u kiselim vodenim otopinama prisutni su ioni: Np3+ (otopina je
svijetlo-ljubičasta), Np4+ (žuto-zelena), [NpO]+ (modro-zelena) i [NpO2]+
(svijetlo-ružičasta).
Najstabilnije su otopine s ionima Np^4+ koje se ne mijenjaju u dodiru sa zrakom, a dušična kiselina ju polako, ireverzibilno oksidira u
[NpO2]+. Oksidacija [NpO2]+ U [NpO2]^2+ moguća je s umjereno jakim oksidansom, a proces je reverzibilan. Poput uranija stvara okside različitog sastava, od najstabilnijeg NpO2 do
Np3O5, te halogenide: tribromid NpBr3 (zeleni, heksagonski), trifluorid
NpF3, (tamno-ljubičasti, heksagonski), heksafluorid NpF6 (smeđi,
ortorompski), triklorid NpCl3 (bijeli, heksagonski) i tetrafluorid NpCl4
(crveno-smeđi, tetragonski).
|
Info
ovosti
Općenito
o elementu
